Van mijn tatoeage af dankzij laser
Over een uurtje neem ik er weer een. Terwijl ik me toch echt had voorgenomen het niet meer te doen. Ik heb me de afgelopen 3 jaar regelmatig laten pijnigen om van die aan een lang vervlogen liefde doen denkende tatoeage af te komen.
Verliefd
Ik was verliefd, zoals ik wel vaker ben, en toen ik aan mijn liefde begon te twijfelen, of eigenlijk aan de zijne voor mij, besloot ik de liefde tastbaar te maken. Alsof de liefde dan groter zou worden. Dat werd het natuurlijk niet en ik bleef achter met een gigantisch hart waarin ik en mijn inmiddels ex geliefde aan het zoenen waren. Gelukkig werd ik niet vaak geconfronteerd met dat beeld, hij zat tenslotte in mijn nek en mijn lange haren bedekte de tatoeage. Toen ik besloot de extensions te laten voor wat het was en verder te gaan met een bobje waren het anderen die me regelmatig vroegen naar het idee achter de tatoeage, die met kort haar natuurlijk altijd zichtbaar was.
Cover-up
In de tussentijd had ik een gelijkende nieuwe liefde gevonden en vond het zelf een grappig verhaal om te vertellen over die gelijkende liefdes en dat die tatoeage dus nog wel even mee kon. Voor de ‘nieuwe’ geliefde moet dat minder leuk zijn geweest dus offerde ik ook aan hem een stukje van mijn huid op en liet ik zijn initialen op mijn lichaam vereeuwigen. GRR. Ik zag daar de grap wel van in en liet de letters tatoeëren op een plek die alleen voor zijn ogen bestemd was. Toen niet veel later bleek dat hij diezelfde plek ook bij andere dames van dichtbij bekeek, liet ik de tatoeage coveren. Gelukkig waren de initialen in kleine subtiele letters getatoeëerd en niet in de blokletters die ik aanvankelijk wilde. Achteraf gezien denk ik dat de tatoeerder, die een bekende was van ‘grr’, me een al te grote cover-up wilde besparen. Die wist vast meer dan ik, toentertijd. Zo vergankelijk als de liefdes in mijn leven gebleken, de tatoeages die daaraan herinneren, zijn dat niet. Het is me inmiddels gelukt, maar het was een pijnlijke en lange weg, het weghalen van de tatoeage in mijn nek.
Witte vlekken na laser
Het coveren van de tatoeage was wat mij betreft dit keer geen optie. De lijnen van het hart waren dik en breed en daardoor mijn opties beperkt. Ofwel een groot zwart vierkant of... Ja dat was eindelijk de enige optie geweest. Weghalen met laser dan. Dit speelde ruim drie jaar geleden en al wist ik ook toen al veel over cosmetische verfraaiingen, in lasers had ik mij nog weinig verdiept. Toen een kennis riep dat ze mij wel kosteloos wilde behandelen, heb ik daar verder geen vragen bij gesteld. Het apparaat was oud, maar deed het nog, ondanks dat het regelmatig uitviel en pas weer aanging na hard duwen en schudden aan het apparaat. Het was pijnlijk, het herstel ging gepaard met blaren en bloeden en ik heb er permanente pigmentverstoringen aan overgehouden. Dat vind ik niet heel erg, (mijn lichaam is als een schilderij waarop trotse soldaten de overwinning vieren op een slagveld. Het resultaat is goed zo, maar de sporen van de pijn en moeite die dat gekost heeft is zichtbaar), maar ik kan me ook goed voorstellen dat een ander daar wel moeite mee heeft. Als je ervoor kiest een tatoeage weg te laten laseren, wil je niet achterblijven met witte vlekken.
Wel weg met PicoWay Laser
Ik denk dat ik er inmiddels al zo’n 15 behandelingen op heb zitten, zijn het er geen 20. De inkt van de tatoeage bleek zo diep te zitten dat ik uitzonderlijk veel behandelingen nodig had. Ik heb na de eerste behandelingen met die oude laser er nog minstens 2 soorten versleten. Allemaal beloofden ze goed resultaat, maar ik zag weinig verschil. Het echte opruimwerk begon met de PicoWay laser. Een kostbare laser die niet veel klinieken in Nederland om die reden aanschaffen. Deze laser doet niet minder pijn, maar maakt wel zijn beloften waar om sneller van de tatoeage af te komen. Ik vermoed dat ik van de tatoeage die ik zo meteen ga laten zetten geen spijt krijg. De tekst vertaalt zich als ‘lief zijn’. Een note to self én de mannen in mijn leven.
Sietske Atsma (35) heeft haar lichaam levend aan de wetenschap gedoneerd en schrijft daarover op haar website wiemooiwilzijn.nl.
Op KliniekErvaringen zal zij verslag doen van haar meest succesvolle en minst geslaagde ingrepen. Heb je een vraag voor Sietske? Stel je vraag via [email protected].
