Ervaring bij Visus Oogkliniek

“Beoordeling Visus Oogkliniek (Behandeling: Ooglaseren)”

Dinsdag 22 oktober was het zover. Ik ging mijn ogen laten laseren in de Oogkliniek Visus te Rotterdam (afwijking -2,5 en -3,5). Ik was een klein beetje nerveus, maar het ontbijt smaakte nog prima. Eenmaal aangekomen bij de kliniek ligt er in de wachtkamer een bak vol met chocolade marsjes, snickers etc. Dit kon ik mijn nog herinneren van het vooronderzoek en heb er toen van genoten. Ik neem er eentje en het smaakt mij niet door de opkomende zenuwen.

Na een tijdje word ik opgeroepen en ga mee naar de eerste controle. Mijn hoornvlies en pupil werden nogmaals bekeken. Ik moest in een rood met witte cirkel richting een lampje kijken. Ik was voor dit onderdeel geslaagd en ging weer terug naar de wachtkamer waar ik met weinig trek toch nog een poging waagde met een bakje smarties. Al snel werd ik weer opgeroepen en werd mijn oogsterkte opgemeten. Deze was vrijwel stabiel gebleven sinds de vorige keer (het vooronderzoek). Hiervoor was ik dus ook geslaagd. Nu was het wachten geblazen tot het moment subliem. Toen was het moment daar we werden met 6 mensen naar een donkere wachtkamer gebracht waar we OK kleding aan kregen. We kregen verdovingsdruppels in onze ogen. Het brandde een klein beetje in het begin, maar dat trok al snel weg. De zenuwen sloegen nu wel toe en begon klamme handjes te krijgen. Ik werd als tweede opgeroepen en ging mee naar de eerste kamer. Ik moest op een bed gaan liggen waarna ik met mijn hoofd onder een apparaat werd geplaatst. De arts zette een dopje op mijn oog en ik moest naar een lichtje kijken. De eerste keer ging het mis, want ik bewoog teveel. Ik lag van de zenuwen te trillen en te zweten op het bed en de hand van de verpleegkundige was bont en blauw. Poging 2 ging goed en het andere oog ook. Er werd tijdens de behandeling druk op je oog uitgevoerd om het flapje van mijn oog los te maken. Pijn heb ik niet gehad hooguit de verpleegkundige die ik hard in de hand kneep. Vanaf toen was alles een grote mist. Naar mate de minuten verstreken, werd dit steeds wat beter. Ik werd weer terug naar de wachtkamer gebracht en al tastend ging ik zitten. Daarna mocht ik door naar de laserbehandeling. Ik kreeg een klem op het oog en het flapje werd omgedraaid. Ik keek naar een rood groen licht en de laser ging aan. Vuurkleuren zag ik voorbij komen. Het waren slechts seconden en ik rook een lichte verbrandingsgeur. Hiervan was ik op de hoogte gesteld. Als snel werd ik naar de uitrustkamer gebracht en heb ik een lekker broodje gekregen. De ogen openhouden was vermoeiend en het advies was tevens om ze gesloten te houden. Na de laatste uitleg en druppels kon ik naar huis. Zonnebril en sjaal om en met de auto naar huis. De eerste paar uur voelde niet prettig en kon mijn ogen zoals een vriendin omschreef tot Chinees hoogte openhouden. Ik dacht dat ze wagenwijd openstonden. Ik ben in bed gaan liggen en het vervelende gevoel werd al snel minder. Ik zat te wachten tot het ergste gevoel ging komen. Blijkbaar had ik dit al gehad, dit was weer een meevaller. De dag erna ben ik terug gegaan voor de na controle. Mijn ogen zijn rood, maar ik zie meer als ooit te voren zonder lens of bril. Kleuren zijn mooier, ik kan de letters lezen en gezichten beter herkennen. Nu een paar maanden verder heb ik een afwijking van -0,25. De 6 maanden zijn nog niet om dus ben benieuwd hoe mijn ogen zich nog verder ontwikkelen. Het is als of er een wereld voor mij is open gegaan.



Terugkijkend:

De artsen en verpleegkundigen hebben mij er geweldig door heen geloosd. Zeer vriendelijke personeel, geduldig, nemen je stap voor stap mee in het proces en zijn geweldig omgegaan met mijn zenuwen. Alleen maar lof voor het personeel. De behandeling zelf stelt weinig voor en doet absoluut geen pijn. Mijn eigen hersenspinsel heeft mij gek gemaakt en zenuwen aangepraat

Beoordeling verschillende onderdelen