Ervaring bij Velthuis kliniek

“Goed”

Ik had het eerder moeten doen. Dat zeggen vele, en het is ook mijn ervaring. Ik ben 1.78, weeg 65 kilo en had 75E/70F. Consult gesprek liep niet zoals ik verwachtte. Ik vond dokter Zaal afstandelijk en ik had geen klik. De consultant naast haar voelde me goed aan en kon naderhand mijn gedachten op een rijtje zetten. De verzekering wilde de ingreep vergoeden dus toen heb ik na bijna 10 jaar (ik ben nu midden 30 jaar) de knoop doorgehakt: ik ga dit doen! De ingreep ging goed. De zusters waren erg vriendelijk. Ik ben na een aantal uur naar huis gegaan. Ik had me goed ingelezen dus wist wat ik kon verwachten. Dat is ook de reden waarom ik nu een jaar na de ingreep deze recensie schrijft; ik had veel aan de recensies van anderen.. dus vandaar dat ik dit terug wilde doen. Ik kwam thuis en zat vol medicijnen en energie. Sliep tot 4 uur in de nacht niet. Lag schaapjes in bed te tellen. Dag erna kwam dus de “klap” en was ik even ontregeld. Ik ben normaal druk en wil veel... dat was geen optie. Ik heb geprobeerd me eraan toe te geven maar bleef het lastig vinden. Ik was lang moe. Je armen niet mogen gebruiken is lastig. Deurklinken zijn opeens lastig en ook je broek optrekken na de wc is een uitdaging. Elke middag een slaapje doen en toen ik na 3 dagen voor het eerst gingen douchen (hele aangepaste versie van normaal douchen) toen moest ik huilen. Zomaar. Sport top uit. Zag mezelf in de spiegel en liep vol emoties. Nadat ik mijn haar had gewassen (nogmaals; hele aangepaste versie van normaal je haren wassen) toen was ik zo moe dat ik maar weer een slaapje heb gedaan. De narcose en de genezing neemt heel veel energie in beslag. Ik heb een goede conditie en sport veel. Opeens had ik een “oma lifestyle”. Wauw. Na twee weken mochten de hechtingen eruit. Een stapje dichterbij mijn “eigen leven”! Wat was ik blij. Maar ik vond het ook zo spannend. Ging iets mis met de afspraak. Was vervelend maar ze hebben het opgelost. Na bijna 3 maanden moest ik weer werken Jeetje wat viel dat tegen! Ik heb een voltijd drukke baan waarbij ik vooral mijn hoofd moest gebruiken. Zelfs na 3 maanden was ik nog niet mezelf. Ik moest echt rustig aan weer opbouwen (nadat ik dus alles had losgelaten voor een goede genezing). Mijn hoofd was een warboel. Vooral mijn geheugen, deze was echt slecht. Nu een jaartje verder ben in mega blij. Ben ook erg trots op mezelf. Gevoel in mijn rechtertepel is er nog steeds niet en de littekens moeten nog mooier wegtrekken maar ik heb geen spijt. Zorg ervoor dat je lieve behulpzame gezinsleden- familie/vrienden om je heen hebt naderhand want je hebt ze echt nodig! Is lichamelijk en psychisch wel echt een ingreep die je niet alleen moet willen doen. Maar het komt goed :)

Beoordeling verschillende onderdelen